Օշո《Որոշումը նշանավորում է մարդու ծնունդը》

Մարդը ծնվում է միայն այն ժամանակ, երբ դառնում է վճռական: Որոշումը նշանավորում է մարդու ծնունդը: Նրանք, ովքեր ապրում են անորոշության մեջ` դեռևս լիարժեք չեն: Իսկ անվճականության մեջ ապրում են միլիոնավոր մարդիկ, ովքեր չեն կարողանում որևէ որոշում կայացնել: Նրանք մշտապես ապավինում են ինչ-որ մեկին. ուրիշը պետք է որոշի նրանց փոխարեն:

Բայց դա ստրկություն է:

Այդպես վարվելով` նրանք անհնարին են դարձնում իրենց հոգու ծնունդը:

Որոշումը պետք է գա ներսից, քանի որ վճռականությունն իր հետ բերում է ամբողջականություն:

Հիշե՛ք` որոշում կայացնելը ձեզ անհատականություն է դարձնում: Որոշումներ ընդունելը հստակություն է բերում: Եթե ձեզ անհրաժեշտ է կարևոր որոշում ընդունել և, եթե այդ որոշումը վերաբերում է ձեր կյանքի կարևորագույն դեպքերին, ապա, իմացած եղեք, որ այդ ժամանակ էլ ծնվում է անհատականությունը:

Դուք ծնվում եք միայն այն ժամանակ, երբ ռիսկի եք գնում, միայն այն դեպքում, երբ քաջություն եք դրսևորում: Ամեն անգամ, երբ դուք որոշում եք կայացնում, հիշե՛ք` եթե արդեն նման որոշում ունեք, ապա պատրաստ եղեք նաև հետևել դրան. հակառակ դեպքում մի ընդունեք այդ որոշումը, որովհետև ընդունել որոշում և այդ որոշմանը չհետևելը շատ ավելի վտանգավոր է, քան պարզապես անվճռական լինելը:

Դուք կկորցնեք վստահությունը սեփական էության հանդեպ:

Դուք կդառնաք անվստահելի:

Սակայն որոշում կայացնելուց հետո համարեք, որ դուք արդեն պարտավորություններ էլ ունեք: Հետագայում ինչ էլ որ պատահի, դուք պարտավոր եք դա անել: Հետևեք դրան ամբողջ սրտով, կենտրոնացեք այն աստիճան, որպեսզի ետ չդառնաք: Եվ, եթե կարողանաք դա անել, դուք կզգաք, որ հստակություն է գալիս, որ մառախուղը ցրվում է, ինչ-որ բան բյուրեղանում է, կենտրոնանում է ձեր մեջ:

Որոշումներ կայացնելու ունակությունը վիթխարի նշանակություն և կարևոր իմաստ ունի: Օշո

Վերլուծություն

Մարդը ծնվում է միայն այն ժամանակ, երբ դառնում է վճռական։ Միայն այն ժամանակ, երբ ռիսկի է դիմում, միայն այն դեպքում, երբ քաջություն է դրսևորում։Այսինքն, երբ որշում է կայացնում, ապա պետք է նաև հետևի դրան, որպեսզի չկորցնի վստահությունը սեփական էության հանդեպ։ Որոշումներ կայացնելու ունակությունը մեծ նշանակություն ունի, ինքնավստահություն է տալիս մարդուն։

Իմ մուտքը նախակրթարան

Կյանքի նոր փուլ։ Ես Անահիտ Մանվելի Հովհաննիսյանն եմ ծնվել եմ 1990թ-ին փետրվարի 19-ին: Սովորել եմ Խ.Ա.Հ.Պ մանկավարժական համալսարանը:Ունեմ մեկ աղջիկ: Դիմեցի Մխիթար սեբաստացի կրթահամալիր, անցնում եմ փորձաշրջան: Խմբով բարձրացանք Արագած լեռը, որտեղ ես մկրտվեցի: Արևելքի դասավանդողների․ հետ ես ու բալիկս մասնակցեցինք Արատեսին: Այցելեցինք Պ. Սևակի հայրական տունը հաղթահարեցինք բարձունքներ և իջևանեցինք շատ հետաքրքիր, խորհրդավոր մի վայրում: Դա նպաստեց, որ ես մտերմացա արևելքի իմ ավագ կոլեգաների հետ: Աշխատանքի ընթացքում մտերմացա նաև խմբի երեխաների հետ: Հետաքրքիր է նրանց հետ նոր նյութերով փորձարկումներ անել, բացահայտել նրանց ստեղծագործական աշխարհը: Ինձ դուր է գալիս նախակրթարանում աշխատել, որովհետև ես սիրում եմ երեխաներին և հաճույքով եմ փոխանցում այն գիտելիքը և հմտությունները, որը ձեռք եմ բերել սովորելու և աշխատելու ընթացքում: Ինձ դուր է գալիս այն ազատությունը, որը ունեն և երեխաները, և մանկավարժները: Ազատության մեջ կարող են ծնվել նոր ստեղծագործություններ և նոր մտքեր:

Մենթորական աշխատանք․դաստիարակի ինքնակրթություն

L’image contient peut-être : 6 personnes, personnes souriantes, personnes assises et enfant

1․Կարդալ և վերլուծել Ջանի Ռոդարիի «Սակալա պակալա» ստեղծագործությունը…

Դիտարկում ՝

Լավ մանկավարժը կարող է հասկանալ ցանկացած փոքրիկի լեզուն անգամ եթե նա պարզ հայերենով չի խոսում: Ամեն երեխա ունի իր յուրովի հեքիաթային աշխարհը հարկավոր է միայն ճիշտ մոտենալ այդ աշխարհին և դու կհասկանաս, թե այնտեղ ինչ կա:

2.Ինչո՞ւ էր ծերունին հասկանում երեխաների հորինած լեզուն…

Քանի որ երբ մարդիկ մեծանում են ,նորից դառնում են փոքրիկ։

3Ըստ ձեզ՝ ի՞նչ էին ասում տղաները․․․

Հորինում էին նորանոր խաղեր

4․Փոքր ժամանակ ձեզ հետ եղե՞լ է նմանատիպ դեպք, երբ դուք ինչ-որ բան անեք, բայց մեծը չհասկանա: Կպատմե՞ք այդ դեպքի մասին․․․

Ցավոք չէմ հիշում

 

 

 

 

 

 

 

Սակալա-պասկալա

Լավ մանկավարժը կարող է հասկանալ ցանկացած փոքրիկի լեզուն անգամ եթե նա պարզ հայերենով չի խոսում: Ամեն երեխա ունի իր յուրովի հեքիաթային աշխարհը հարկավոր է միայն ճիշտ մոտենալ այդ աշխարհին և դու կհասկանաս, թե այնտեղ ինչ կա:

Արևելքի Սեբաստացի ները Արատեսում

Առաջին անգամ այցելեցի Պ. Սևակի հայրական տուն: Շատ խորհրդավոր էր ևտպավորիչ:Նորավանքի եկեղեցում աղոթք մրմնջացի առ Աստված:Բազմաթիվ փորձություններ Հաղթահարելով փոքրիկիս հետ ետ չմնացինք թիմից:Արատեսում հանգրվանելուց հետո ուսումնասիրեցինք տեղանքը: Բազմաբովանդակ օրվա վերջում խարույկը ջերմացրեց և մտերմացրեց բոլորին:

Արևելքի Սեբաստացի ները Արատեսում

Արևելյան սեբաստացիների հետ ճանապարհեցին Արատես: Առաջին անգամ այցելեցի Պ.Սևակի հայրական տուն:Տպավորված եմ դռան շեմին նստած մանկավարժ ների ասմունքով`համահունչ սևակյան մթնոլորտին:

Գիտելիքի օրը Արագածի բարձրունքին

Սեպտեմբերի 1-ին մենք բարձրացանք Արագած լեռը:Ինձ համար բարձրանալը հեշտ էր. նույնիսկ օգնեցի ընկերներիս:Լեռան գագաթը պատված էր սուր քարերով և բարձրանալը չափազանց դժվար էր:Մենք ծածանեցինք եռագույնը Արագածի գագաթին և մկրտվեցինք: Լեռան գագաթից իջանք հոգնած, բայց մեծ բավականություն ստացած